Ama arkadaşlar iyidir demiştim. Yine diyorum.. Ama arkadaşlar iyidir. O yazının sonlarında kırmamak için itinayla bahsettiğim, yazıyı yazdığım sırada bana anlattığım nedenden küs olan sonra da barıştığımız arkadaşla yine konuşmuyoruz, bu sefer temelli. Aylar oldu aramadık, sormadık birbirimizi.
Hastalığımın teşhisi konulduğunda aklıma gelen ilk kişi o oldu. Aferin sana dedim, aferin.. Sana defalarca anlatmaya çalıştım durumumu, idare et beni nolur dedim. Aramasam da aradığında açamasam da anla beni nolur dedim.. Ama yok.. Ne oldu sonunda, gitti. Enerjimi bulduğum bir gün bozuk olan ev telefonumu onun için yapıp aradım onu, açmadı. Arkadaşından ulaşmaya çalıştım olmadı ve başka bir arayışımda iyiyim merak etme beni dedi ve kapattı.. Bitti yani.
Hiç gitmeyeceğini sandığım arkadaşım da gitti.
Benim zaten ondan başka arkadaşım da olmadı aslında. Arkadaşlığı bilmiyorum. Sanırım çocukken ailem beni fanusta yetiştirdiği için bilmiyorum arkadaşlığı dostluğu. Hep kendimden 20-30 yaş büyüklerle konuşurdum ben. Ne yapacaksam onlarla yapardım. Hâlâ da öyle aslında.
Pınar var mesela, arıyor beni açamıyorum bir türlü. Araftakiruh var mesela, o beni biliyor, anlıyor durumumu, üstelemiyor. Pınar da yakında aramayı kesecektir diğerleri gibi. Sadece araf'ımla kalacağım.
Blog bana çok şey kattı. En güzel şey de yıllardır arkadaş nedir görmemiş bendenize, bir dolu güzel yürekli arkadaş kazandırmış olması. Böyle bir yazıyı ne zamandır yazmak istiyordum ama erteliyordum nedense. Bugün Witchie Of Stars 'ın gönderdiği yeni yıl kartı ile kendimi blog yazısı yazarken buldum. -Teşekkür ederim, çok teşekkür ederim, nasıl mutlu ettin beni anlatamam- O kadar güzel yürekli bir insan ki taaa nerelerden bana ikinci hediyesi bu. Hiçbir karşılık beklemeden, hakkımda blog yazılarım hariç hiçbir şey bilmeden... Bu çok kutsal bir sevgi.. Tıpkı şimdiye kadar bana değer veren, sevgisini mailiyle, yorumuyla, hediyesiyle, kahkahasıyla, gözyaşıyla gösteren birçok blog arkadaşım gibi..
Blog dünyasının şartları değişiyor, birileri gidiyor birileri geliyor ama öyle ya da böyle hep birlikteyiz yine. Ben blog arkadaşlarım olmadan eksik hissediyorum kendimi. Buna kimileri asosyallik diyor, ama gelip bu ortamı yaşasalar bunun asosyallik değil aksine sosyallik olduğunu göreceklerdir. Çağ değişiyor ve değişen çağın sosyalleşmesi bu. Ki böylesi daha anlamlı sanki. Herkesin aslında ne olduğunu biliyorsun, yazdığı yazılardan düşüncelerini anlayabiliyorsun, sana uyup uymadığını anlayabiliyorsun, kalbini görebiliyorsun. Gerçek dünyadaki gibi bunu anlamak için kazık yemene gerek kalmıyor. İşin şakası bir tarafa, bu dünyayı çok seviyorum ben. Büyükbabamı kaybettiğimde diğer arkadaşlarımdan haber verdiğim iki kişi haricinde kimse baş sağlığı dilemezken blog arkadaşlarımdan 300-400 kadarı baş sağlığı diledi bana. Bu kolay bulunur bir şey değil. Dualar ettiler büyükbabam için.
4 sene önce blog yazmaya başlarken "Kim okur ki saçmalıklarımı?" demiştim. "Kim görür ki beni?".
Görenlere selam olsun!
Seviyorum sizi.
16 yorum:
beni unutsan da ben de seni seviyorum:)
kör gözüme benim.. aa pippi gelmiş dedim, geleli 3-4 yazı olmuş. yuh ki bana..
neyse, kendimi kınadım, bi köşede utandım geldim. modern zamanın zikkafalı tüketim ihtiyacından mıdır yoksa başka sebeplerden mi bilmiyorum ama insanlar insana dair olan şeyleri hep bir çırpıda harcayıveriyorlar. ne yazık bir gün gelecek ölülerimizi gömecek birini bulamayacağız.
ben biraz salağım sanırım, yani 100 defa da olsa lolipop borcum olduğuna inanırım :)) bu yüzden olsa gerek ben de arkadaşlarımdan kazık yedim peeek çok defa, tam iyi bir arkadaşım var derken de şehir değiştirdik..
olsun ama, ben seni çok seviyorum. sadece yazlarını okudum belki ama sokakta görsem 'pippiiiiii!' diye arkandan koşarım :) hem kolay mı o yeşil converse'leri unutmak :)) ayrıca buna asosyallik diyene kafam girsin. huh.
ne zamandır okumuyormuşum ben seni ? ne hastalığı noldu neyin var. blog arşivinde aratma beni yarın misafirlerim gelicek poğaça yapıcam. Bu arada bende küsmüştüm bi arkadaşımla aklıma getirdin dur yazayım bigün. ha bişi daha bazı blogdaşlarımızla yılbaşında kart yollama etkinliği yaptık biz. hiç tanımadığım kişilerden kart aldım. verseydin adresini sana da atardım. haa bak sevgililergünü geliyor ver adresini atayım sa na en kalplisinden bi kart..
vi lav yu, tuu. (sondaki tuu tükürme şeysi değil, -de anlamında)
Evet .Buralara asosyallik diyenleri gördüm ve anlattım aslını işin.Baktım olmuyo karar verdim blogların ne iyi şeyler olduğunu anlatmaya karar verdim okulda.İkinci dönem üniversitede sosyal medya dersleri vericem konferans salonunda.4 hafta felan sürecek ama benim asıl amacım üniversite öğrencilerine ,arkadaşlarıma blogun nasıl iyi bir ortam olduğunu anlatmak.Belki yeni değerler katarım bu aleme.
Sevgili Haşmet, :))
Ses çıkarmasam da buradayım.
Haklısın ama, bazen bunu duymak gerekli.
Sevgiler.:)
selam olsun haşmetlim
ne kadar içten bir yazı olmuş bu böyle, gözlerim doldu..
çok hak verdim sana ayrıca. 24 yaşına geldim ayıptır söylemesi ve hala arkadaş seçmeyi insan seçmeyi beceremiyorum. bundan mütevellit hep yakınımdan kazık yiyorum. günümüzün klasik sorunu haline geldi sanırım bu..
daha yeni yeni okuyorum yazılarını, o yüzden tam tanımıyorum seni ama bakalım, zaman geçtikçe biz de arkadaş oluruz belki :)
haydi selametle
PAPATYA PRENSES
seni unutmak ne mümkün. Canımsın sen benim :*
Geveze, ehi gevezem gelmiş yerim ama ben seni :))
Seni seviyorum valla bak içimde kalmasın ilanı meşk edeyim dedim :)
Mavi Balon, sağ olasın :** Varlığın yeter
rectoa, :) şarkı gibi oldu :D
Kısaca Fd, ben de yapabilsem keşke. Eğriyi doğruyu göstermek gerek. Çok güzel bir sorumluluk almışsınız. ;)
EKMEKÇİKIZ, sevgiler en kocamanından ;)
gwen + cats, :**
Luinavie, çok memnun olurum ;) Teşekkür ederim
Yorum Gönder