Blog okuyucularından güzel bir insanın bana-size söylemek istedikleri var. Başta bana mail yoluyla ulaştı ve ben bana yazdıklarını yazı haline getir, blogumda yayınlayayım dedim, kabul etti sağ olsun, buyurun:
"Merhabalar güzel insan, az önce formspring adresinden sana yazdım ama tuttu mu tutmadı mı bilemiyorum mail adresini bulamamıştır koca koca yazıyı koca gözlerim nasıl görmedi anlamış değil, okuyanlar olmasın çok ayıp kaçacak.. Neyse öncelikle blogunu yeni keşfettim teşekkür ediyorum kendi adıma okurken illaki kendime feyz aldığım durumlar oluyor, keyif alıyorum, zaman zaman hüzünleniyorum, yeri gelince kahkaha atıyorum ya da öyle bir şey diyorsun ki uzun uzun gözlerim dalıp dalıp düşünüyorum. Bu mail ne alaka diyeceksin ben yurdum insanı kendi halinde yaşayan kızcağızın tekiyim okul öncesi öğretmenliği okuyorum bitecek insallah, tabiri caizse hayat bana hiç bir şeyi armut gibi kucağıma düşürmedi kendi çapımda ehh sıkıntı yaşadım, olumsuzlukların getirdiği gerilim yıprattı haliyle, biliyor musun bana güleceksin belki ama üniversite yıllarında haftada art arda kitaplar tüketirken artık eski halimden eser yok topluluk içinde konuşmak bile istemıyorum, cumle kurmayı unuttum sanki, okudum aklımda kalmıyor üzülüyorum hem de çok bir öğretmen adayı olarak, senin blogu okurken rahatlıyorum teşekkür ederim güzel insan, yalandan da olsa cevap verirsen dünyalar benim olur... sevgiler... dedim ilk ona ben sevgili blog okurları :) sağolsun cevapsız bırakmadı beni nihayetinde eğitimci küçük büyük ihtiyacı var herkesin ona, neyse derken...
Biraz olsun kafamı dağıtırım bahanesiyle bizim oraların mecburiyet caddesinde bir iki tur atar insanları seyreder eve dönerim tek kelime etmeden, kalabalık bir aileye sahip olmama rağmen en çok sevdiğim bilgisayarımı açarım önce, hemen ardından haber siteleri haricinde takip ettiğim birkaç blog ve PİPPİ'nin blogunu tabii sakın vazgeçme yazmaktan diyorum ben ona, hayat buluyorum yazılarını okurken, burada tüm blog okurları adına teşekkür ediyorum..:) Üniversiteyi ailemden uzak bir şehirde okudum sudan çıkmış balık gibi daldım hiç bilmediğim şehre, yurda yerleştiğimde benden babamın numarasını istediler işte hayat benim için o zaman zor olmuştu, sevmem demegoji, felsefe ya da her neyse duygusal takılmayı ama üniversite sınavına girdiğim yıl babamı kaybettim ben, her neyse işte gel zaman git zaman içimde bitmek tükenmek, sönmek bilmeyen bir nefer yanıyordu hep..:) öğretmenlik, şartlar işte mümkün kılmadı istemediğim bölüm mezunu oldum alttan ala ala..:) ehh yaş 25 oldu sıfırdan başladım okul öncesi okuyorum bitmek üzere inşallah, yani bu kadar lafı niye ettin ne gerek vardı diyeceksiniz, herkes için imkansız olan bir şeyi başardım ben sanırım bunda büyük bir inanca sahip olmamım payı çoktur, nolur kapılma umutsuzluğa çiçek zamanı gelmeden açmıyor maalesef, hasılı her şey yoluna giriyor zamanla, hasılı duaya ihtiyaç var, dua etmeli ve bu yolla belayı defetmeli..:) milyon tane eğitim mezununa ihtiyaç bu ülkede senin gibi eğitimcilere ihtiyaç var, öğrenciler yardım bekliyor, sevgiyle kal, dualarımdasın...:)) dedim sonra napıoruz o zaman ilk olarak sevgili PİPPİ adına ve sonra tabiki blogun güzel okuyucuları, içinizdeki bütün güzellikler adına kocaman bir AMİNNNNNN çekiyoruz..."
