Kimsenin tahmin edemeyeceği kadar asosyalim. Hatta bu internete bile sirayet etti.
Sorumluluk almak istemiyorum, aldığım saçma salak sorumluluklardan köşe bucak kaçıyorum. Kendime güvenim dersen sadece sinirlendiğimde var ki sinirim çabuk geçiyor.
Ellerim titriyor ilacımı almadığımda.. Odama kapanmak istiyorum hayat izin vermiyor dışarı çekiyor. Önümde internet dururken ne kadar kapanabilirsin ki odana. Herkesten kaçma çabam neden bilmiyorum ama insan görmek istemiyorum. İnsanlardan korkuyorum, nefret edecek kadar güçlü müyüm bilmiyorum ama korkuyorum. Ve şu an kendimi öylesine güçsüz hissediyorum ki..
Çekip gitmek istesem nereye gidebilirim kapıyı çekip çıkmışım ne kadar uzaklaşabilirim. Oysa ben bunu yapmak istiyorum. Paran olmadan yalnız kalamıyor oluşun ne kötü ve ne kadar da ironik. İnsan, topluma muhtaçtır. Fırıncı ekmek yapar bakkal süt satar ve sen onlara muhtaçsındır 10 yıldır süt içmemiş olsan da.
Sanırım hiçbir zaman kapıyı çarpıp yanına sığınacağım ve sonsuza kadar da yanında kalacağım kimsem olmayacak benim. İntihar mı? Bana çok uzak. Tanrı'yla o kadar iyi geçineceğimizi sanmıyorum.
Aslında Tanrı'ya diyaloglar fikri güzeldi Godsy'nin.. Bizimki daha şiirsel olurdu sanırım. Ben abuk dizeler kraliçesi o kutsal kitap şairi.. Merak ediyorum yazsa ya birileri.. Eminim çok satardı ya da çok Satan'dı.
