Başbakanın annesi ölmüştü malumunuz. Ağzımı açıp tek laf etmedim, çünkü beni ilgilendiren bir şey değildi. Ne üzüldüm ne sevindim. Ölüme sevinecek kadar taşlaşmamış kalbim çok şükür. Neler söylendi nelere benzemez, ayıp günah. Öyle ya da böyle bir insan ölüyor ve birileri ölmüş biri için üstelik sorunlarla hiç mi hiç ilgisi olmayan biri için abuk sabuk laflar ediyor. Yazık..
Bu konuyla ilgili birkaç cümlem de var ama dillendirmek yakışık almaz. Biraz gözlem kafidir bu düşüncelere erişime.
Babaannem gizli Tayyipsevici idi. RTE'nin annesi vefat edince babaannemdeki gizli sevicilik açığa çıktı. Başbakan ağlayınca babaannem de başladı ağlamaya. O da yetmedi, "Siz niye ağlamıyorsunuz, siz ne biçim insanlarsınız, sizin de anneniz ölür, ağlasanıza beee" diye azarladı hepimizi. Ben konuşmuyorum geçenki olaydan dolayı, annem cevap verdi kendince. İçinden ağlamak gelmemiş annemin ne yapsın şimdi kadın durup dururken ağlasın mı? "Yasçı mı tuttu beni neden ağlayayım aaa?" diye isyan etti sonunda. Babaannem inatla ağla demeye de devam etti tabii.
