Saat 5 oldu. Sıkıntıdan patlıyorum. Telefon rehberini birkaç kez taradım birileri var mıdır bu saatte uyanık olan iki mesajlaşalım diye ama yok kimsecikler uygun değildir bu saatte. Başımızın çaresine bakacağız artık.
Saçma bir yazı hevesim var aslında böyle ne bileyim saçma salak şeyler yazmak istiyorum açıkçası.
Mesela geçen gün annemle oturmuş belgesel izliyoruz aslında ben izliyordum kardeşimle, katil balinaların deniz aslanlarını yemesi annemin ilgisini çekmiş olacak ki uzaktan izliyormuş.
Katil balinalar kıyıda oyun oynayan yavru deniz aslanlarını yemek için kıyıya kadar geliyorlardı hani bizim ayaklarımızı soktuğumuz kısmına kadar. Bunu sadece 10 balina yapabiliyormuş ama açıkçası bu kısmı anlamadım 10 katil balina yapabiliyor derken bildiğimiz 10'dan bahsediyor olabilir mi acaba.?
Neyse katil balina yaklaştı yaklaştı küçücük yavruyu ağzına aldı. Annemden şu cümleler çıktı:
-Kaç günde bir acıkıyor ki zıkkım yiyesiler..
Döndük tabii anneme suratında o "iğrenç bir şey bu" ifadesini görüp daha da güldük.
Yine aynı belgeseli izliyoruz bir başka av. Aynı yerde yine, aynı balinalar başka yavrular için geri geldi. Yine bir iki yavru götürdüler bir güzel. Annem:
-Annenizin yanından ayrılırsanız böyle olur işte, annenizin yanında oynasanıza.
Deniz aslanı sana söylüyorum Pippi, Libripens sen anla durumu..
Annemde acayiplik çok. Her arkadaşım hayran oluyor bir de ben anlasam sebebini de hayran olsam.. Neyse..
Geçen gün banyo havlusunu odamda yere atmışım, benim için normal şeyler bunlar, annem dayanamamış olsa gerek post-it almış eline bir de kalem:
"Pippi, beni yere atma. havlu."
Hani kim yazdı bunu dersem cevabı da var: Havlu.
Böyle gariplikler bitmez annemde. Geçen gün çok sigara içtiğim için bir uyarıda bulunmuş. Bu çok komik değildi çok kızdım ama olsun yazalım bunu da. Dedem akciğer kanserinden öldü. Dedemle benim fotoğrafımı bulmuş. Dedem hasta yatağında ben de başındayım. Bunun üstüne bir post-it yapıştırmış. Sigara sağlığa zararlıdır, içersen böyle olursun gibilerinden bir şey. Okumadım bile. Direkt kapı dışarı ettim fotoğrafı da yazıyı da.
Odamın duvarlarına, kapıma yazılar yazmaya bayılıyorum. Genellikle intiharla ilgili oluyor nedense. Annem de her seferinde üşenmeden siliyor ve hayatın güzelliğine dair bir şeyler yazıyor sildiği yere. Geçen kapıma,
"Kapı olduğuma pişman oldum, keşke kapı olmasaydım belki o zaman karalanmazdım."
Bu da tabii annemin marifeti.
Annem dindar bir kadın sayılır. Yani çok değil ama işte neyse.. "Çemberin içindeki akrebim ben, intiharı yakın" dizesini yazmışım. Annem de üstüne Arap alfabesiyle Allah yazmış gerisi Latin:)
"Allah verdiğini alır kıl namazını yavrum"
Böyle enteresan bir insan annem. Sürekli yazıları çıkıyor odamdan. Bütün kağıtlarımı kullanıyor, kullanmaya kıyamadığım kalemlerimle destanlar yazıyor. İyi bir şey herhalde bu.
Ama aslında beni pek sevmiyor. Neyse..! Onu başka bir yazı konusu yapalım. Daha ölmeyeceğim ne de olsa.
