Tam da şu an içimde öyle büyük bir sıkıntı var ki...
Eve dönüp ama gerçek evime dönüp yatağıma gömülmek istiyorum. Geceleri sabaha kadar oturmak, etamin işlemek, satamamak, saatlerce sevdiğin sesi dinlemek, aptal aptal televizyon izlemek, kitapları karıştırmak... Hepsini hepsini öyle çok özledim ki.. Özgürlüğümü özledim.
Geldiğim için pişman mıyım? Hayır. Gelmemiş olsam, hep merak edecektim başarıp başaramayacağımı, hemen dönüp dönmeyeceğimi. Şimdi iyi oldu, biliyorum ki hayatımı istediğim gibi yönlendirebiliyorum. Ben yapıyorum.
Geldiğimden beri o kadar az düşünüp o kadar çok şeyi içime attım ki tabiri caizse şiştim. Bağıra bağıra ağlamak istiyorum. Birinin yakasına yapışıp "Senin yüzünden!" demek istiyorum ama ne öyle bir insan var ne de ben eski benim zaten.
Evet hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağı aşikar. Eve dönsem iki güne kalmaz deliririm biliyorum. Yalnızım çünkü evde. Tam anlamıyla, bu sefer tam anlamıyla yalnız kalırım. Eski hayatımı öyle çok özledim ki, her şey eskisi gibi olsaydı keşke.. Keşkeler manasız. Hiçbir şey eskisi gibi olmaz.
Öyle bir şeyler..
Şimdi hemen bu akşam buradan yok olup evime gitmek istiyorum.
Keşke orada bıraktığım her şeyi yine orada beni beklerken bulabilsem...
Siktir!
