Lez Hüseyin

Arkadaşlardan birinin bende kaldığı gecelerden birinde geyik olsun, gülelim eğlenelim diye chat yapalım dedik. Bir nicke rastladık ki evlere şenlik:

lez_hüseyin

Paylaşmadan edemedim.

eski, yeni, ödünç alınmış ve mavi*

Aşk, karanlık bir 'şey'dir.

insan bile aşk kadar karanlık değildir,

insanın gecesi olan anılar bile

hiçbir anıya yakıştıramadığımız hayvanlar bile

öyle masum kalır ki aşkın yanında

"Rain Dogs" koyu kahveyle iyi gider

"Rain Cats" bugünlerde kezzapla

aşkı neyle denersen dene

ölümle iyi gider yalnızca

Kimse gecesinden bir aşk bağışlamaz

kimsenin kelimeler kuyusu olan kalbinden de toplanmaz aşk

kimsenin kederinden çalınmaz

ve ödünç de alınmaz kimsenin yağmurundan...

Aşk karanlığını bağışlar insana

kalbini sen toplarsın ona

kederi sen yakıştırırsın

ve sendeki yağmuru paylaştırırsın

kimin gözyaşından kaldıysa

Aşk bazen de onun yerine söylenir

herkesin bildiği şeyleri üstelik

ilk defa gibi: Aşkı dünyadan

getirir insan birine bakarak değil,

öyle büyük olmalı ki aşk, karanlığından da fazla,

"sende aşk yokmuş" dememeli kimse kimseye

"aşk kalmamış dünyada" demeli "suç bende değil"

"yoksa ben de aşık olmak isterdim sana, ama yok,

yok ki aşk dünyada ben nerden getireyim?"

Belki sözler de karanlık kalmalı, rengini açmamalı

onların da, yoksa... Virgül bile aşk için delildir.

Belki sözlerin de aynası olmalı ve bakmalı

nasıl söylendiğine ve kime... Niye yok

yoksa suretimiz suskunluğumuzdan değerli midir?

Herkesin kaybettiği aşkı ben de bulamadım

küçük bir oğlan gibi, sanki acının mutluluk

olduğuna inandırmışlar da çocukluğumda

inanacak başka bir şey kalmamış bana

"Mavi Kadife"yi niye unutamadığını hatırla

simsiyah bir şiirdir baştan sona ve hâlâ,

maviliği şairler ve budalalar içindir,

istersen İskenderiye ağmağanı 'Justine' de sor,

istersen 'kuyu' diyelim karanlığa da

sen bu şiiri bitir

ya da küs ve aşkı eğlendir

Aşk çünkü karanlık bir eğlencedir

sen üzülürsün, aşk eğlenir

Aşk bir kere yalnız

bırakırsa insanı

yalnızı bir kere daha

yalnız bırakır aşk da

Çünkü insan bir değil

iki kere yalnızdır aşkta

(iki kere karanlık da denilebilir)

önce, kendinde değildir

ve sevgili de inanmaz

kendinde olmayana

...

De ki öyleyse:

Ölümden başka her şey ödünçtür

ödünç bir bıçak gibi elden ele gezen aşk da

ve bir kadının "herkes bıçağını bende biledi"

demesinden daha kötüsü, bıçağını o kadında

deneyen herkesten biri olmaktır, olsa olsa!

Sen de denedin, "zor" olduğu için aşkı

yalnızca ondan istedin,

oysa aşktan daha zoru, istemekti,

bilmedin.!

Bilme öyleyse:

Aşk bu kadar karanlıksa

şiir nedir?

'asl'olan insanın gülümsemesidir

başkalarının görmesi değil' diyemiyorsa...

'Aşk için daha fazla boşluk

yaratmayı' öğretemiyorsa...

'Aşk, görünmez oluncaya dek, sevdim

seni, derine indim ve gözden kayboldum'

yokluğuna inemiyorsa...

Şiir nedir?

'Bahçeyi derviş yetiştirir, şiiri aşk'

Bana n'oluyor öyleyse?

'Ne istediğimi sen bilmezsen

ben nasıl bilebilirim?'

demedikçe şiire ne bizden?

'Ne kadar güvenebilirsen

acı çekmeyen birine

aşka da o kadar güven!'

demeyen şiirden de bana ne?

Dinle öyleyse: Şiir doğudur Asya kadar

iyi bir şair de görmedim ben

kendinden önce başkalarının düşünü gören

...

Çocuğu içinden atarsan anne olursun

yağmuru parka atarsan üzgün

şiiri içinden atarsan şair olursun

şiiri içine atarsan

içine atmış olursun yalnızca

aşk olursun diyemem yine de

içine attıkları bu karanlıkta

"Eskiler alıyorum" diye gezene

şimdi sokak kalmış mıdır kimbilir

Geceyi tanımadan şiir yazdın

aşık oldun karanlığa kalmadan

şiir dediğin ısrardan başka ne

'ödünç' diyorsun durmadan, ödünç, ödünç

karanlığı mı istiyorsun ödünç yerine

karanlıktan şiir çıkmaz, geceden çıkar

ve aşk istemezse karanlığını bile

ödünç vermez şiire

Bu bir mektup olsaydı

seni güldürürdüm mutlaka

fakat bu bir şiir, bağışla

seni yine güldürdüğüm için, bağışla

Bak ben kaldım, sen de

Kal! Karanlığa

bir yarım ekle yalnız

bir de Yağmur Kız ekle

ve kal istersen yarısı mavi

yarısı bordo bu ödünç şiirde

Ya da

Ya yağmuru da alıp gidelim buralardan

Ya yağmuru terk ettiğin parka bırak beni de.!

...

(on dakika ara)

Haydar ERGÜLEN