Köpecikim, canımın içi azdı efenim. Hem de ne azma, yerinde durmuyor. Sen misin kedilerle dalga geçen al başına belayı şimdi..
Bugün bahçede annem, babam, ben.. Annem çiçek dikiyor ben bisiklete biniyorum babam da diğer bisikleti yıkıyor. O sırada bir teneke sesi geldi. Ben zannettim tenekeyle oynuyor ama o da ne Efe tenekeye tecavüz ediyor. Hem de nasıl bir hareket anlatamam, kesin deldi tenekeyi. Yakında minik minik teneke köpekleri olacak. Zavallı peynir tenekesi.. Hayır orda işi olması saçma bir, bir de başına gelenlere bak. Ne bahtsız bir tenekeymiş zavallı.
Ben gülüyorum, annem sus baban duyacak diyor, babam güya hiç görmüyor, bozuntuya vermiyor.
pippi: -Ahh ahh zavallı Efe, seni en iyi ben anlarım.
pippianası: -Kızım sus geliyor sopa şimdi.
pippi: -Öyle deme ama anne, senin kocan var tabii. Olan Efe'yle bana oluyor bu evde.
pippianası: -Kaçma geliyorum pippi bu sefer. Sen çok şımardın.
He ya bu şımarmış halim. Bir de şımarmasam demek ki..
Zavallı Efe'ye sabır diliyorum ama en çok da tenekeye. Aralarındaki çekimin kuvvetine duyduğumuz saygıdan da alamıyoruz şeyinden aman elinden.. Öyle işte.. Bu imkansız aşkın derin elemi var şimdi üstümde devam edemiciim.. Ağlamak istiyorum sevgilim blog.
