Bugün 3 derece miyop bir insanın başına gelebilecek en kötü şey geldi başıma.
Gözlüğüm bilmem kaçıncı defa kırıldı.
Allahımm hiçbir şey göremiyorum. En kötüsü tuvalete gidememek. Sabaha kadar tutmak zorunda kalacağım eğer gelirse.
Geçenlerde bir kez daha gözlüksüz kalmıştım. Gece tuvalete ineyim dedim. Zaten tırsıyorum karanlıktan üstüne bir de görmüyorum.
Alt kata indim inmez olaydım.
Resmen bir yaratık durmuş bana bakıyor. Bir dudağı yerde bir dudağı gökte.
Ben de kaldım o da öylece kaldı. O bana bakıyor ben ona bakıyorum. Ne yapcağımı şaşırdım.
Sonra birden hafif buğulu bir ses adımı söyledi.
O an öldüğümü sandım. Her yer karardı.
Sonra tekrar adımı söyledi.
Gözlerim de görmüyor ama bu sefer ses işe yaradı.
Babaannemmiş meğer..
Ödüm şeyime şeytti.
O yüzden şimdi görmeye görmeye ne yapacağımı bilmiyorum. Allahtan sokağa çıkan biri değilim. Yolda birilerine rastlıyorum tanımıyorum. Tabelaları göremiyorum. Tüpçü yerine gidip iç çamaşırı satan dükkanın kapısına dayanabiliyorum. Durum vahim valla.
Dilerim hayatımın erkeği beni şu sıralar görmez zira ben onu göremeyeceğim.
