Babamın Öldüğü Yaştayım

Mee'leyerek içeri girdi. Sesini duyan herkes yüzünü ona çevirmiş, onun varlığına anlam arama çabasındaydı. Bir iki adım daha attı ve "Vejetaryen" diye bağırdı. Tuttuğu kapı kolunu nihayet bıraktı. Varlığına anlam veremedi topluluk. Gece yarısı koyun kostümüyle "Vejetaryen" diye bağıran birinin sadece deli olabileceğini ve delilerin önemsenmemesi gerektiğini düşündüler.

Koyun, en uzağındaki bar taburesine doğru yürümeye başladı. Yanlarından geçtiği insanların onu derin süzüşlerinden rahatsız olmadığını düşündü. Yine de rahatsızlık değilse bile utanma hissettiği açıktı. Sağ eliyle boynunu tuttu, "Eeeh yine sivilce" dedi. Boynunda barmen kadar bir sivilce çıkmıştı. Bir an acaba içkiyi sivilcemden mi istesem diye de düşündü, "Ama yoo, bu çok saçma olurdu." 

Bugünlerde en çok düşündüğü şey, neyin saçma olduğu ve neyin saçma olmadığıydı. Bunun için de bir dizi "delice" deney yapmıştı. İşin garibi bu geceki koyun kostümlü şovu deneyin bir parçası olmadığı gibi neden böyle bir şey yaptığını da bilmiyordu. Denemişti, düşünmeden denemişti.

Sonunda istediği bar taburesine geldi ve neden diğer bar taburelerini seçmediğine dair barmenin meraklı bakışları yüzünden tabureye bakıp "Hayalimdeki bar taburesi sendin" dedi. Barmenin bu espriye güleceğini düşünmüştü, ama son sekiz aydır yaptığı esprilerin başına gelen şey oldu ve güldürmedi. Sekiz aydır bütün esprilerini komik olduğuna inanarak yapıyordu ama insanlar gülmek yerine onun deli olduğunu düşünüyor olmalıydılar ki hafif bir korku seziyordu gözlerinde. Gülüş yok.

Bir an bu olanları bloguna yazmayı düşündü evet yazmalıydı ama eve gidene kadar çoktan unutmuş olurdu. Barmenden bir su bir de kalem istedi. Barmen buna da şaşırmıştı. Aslında Koyun da şaşırmamış değildi. Bara neden geldiğini hatırladı. Koyun olarak sarhoş olmak istiyordu. "Ben bir şeyler protesto etmek için mi giymiştim bu kostümü acaba?" dedi. Sesli söyledi bu kez. Barmen anlamsız bakışlarına devam ediyordu. Hisleri kuvvetli Koyun, barmendeki gerginliğin sebebini de anlamıştı. Barmen, birazdan Koyun'un silah çıkarıp onu vuracağını düşünüyordu. Bu düşünceden rahatsız olmasını beklerdi Koyun, ama olmadı. Aksine gurur duydu. Bir koyundu alt tarafı ve barmeni korkutmayı başarmıştı. 

Kalem geldiğinde ne yazacağını çoktan unutmuştu. Blogla ilgili bir şeydi diye düşündü. Çok da tutardı aslında, hay aksi dedi ve dert hissetti içinde. Evet bu durum, onu dertlendirmeye yetmişti. Hayret etti ve on iki şarkı kayıtlı telefonunu eline aldı, kulaklığını taktı ve şarkı listesini karıştırmaya başladı:

Bahçede hanımeli.mp3

Müfettiş gadget

Sezen Aksu- Son sardunyalar

Deja-vu - Kendin çoş

Özlem Tekin - Kumdan kaleler

Grup Vitamin - Elalarını

...

"Ne zaman bir şarkı lazım olsa, o şarkı bu şarkılardan biri olmuyor mesela." dedi. "Bluetooth açsam bana şarkı gönderir misin?" diye sordu barmene. Barmen iyice umutsuzluğa kapıldı. İçinden ne geçtiğini bu sefer anlamak istemedi Koyun. "Tamam sorun değil, ben hallederim" dedi ve Elalarını'yı açtı. Bir yandan da "Barda müzik çalmalarının nedenini anlıyorum şimdi, aksi durumda eksik kalıyormuş bir şeyler" dedi. Efkarlandı ister istemez. Şarkı çok içli geldi, bir yandan suyunu içiyor bir yandan da dalmış gözlerindeki dağınıklığı kontrol etmeye çalışıyordu ama ne mümkün, gözleri dalmakla kalmadı yaşlandı, çöktü adeta. "Zavallı" dedi kendine. Başkalarına hakaret edemiyordu belki ama kendine hakaret ederken kullandığı kelimeleri özenle seçerdi. "Zavallı" dedi ve ağlamaya başladı. İki genç, yanına yaklaşıp burnuna burnuna telefon tuttular. Önce ne olduğunu anlayamadı, "Ne oluyor?" dedi, ağlarken dedi hem de. Youtube'da "Ağlayan Koyun Altınıza Sıçacaksınız Gülmekten xD" diye aratır bulursun yarın dedi sarışın olan. xD'den bir şey anlamasa da, bunun yeni çıkan bir teknoloji olduğunu anlaması fazla zamanını almadı. Ağlaması bitip yine su içmeye başladı. İki genç, alacağını almış onu yalnız bırakmıştı. 

Bilmiyorum.

Evet sonbahardı sanırım, geçen sonbahar. İş yerinde Iphone'u olmayan sadece o kaldığı için, arkadaşları para biriktirip ona bir Iphone almıştı. Daha ilk haftasında alaturka tuvalete düşürmüş, kimseye söylemeden elini deliğe sokup almış "oh" demişken, ıslandığı için çalışmadığını fark edip pirince koymanın da günah olacağını düşündüğü için arkadaşlarına çalındı yalanı söylemeye karar vermişti. İş yeri seferber olmuş, güvenlikçiler sırayla sorgulanmış, olay polise intikal etmişti. Polise yalan söylemek kolay gelmişti ama sandığı kadar kolay olmadı. Çünkü polis üst araması yapıp pantolonunun arasına sarıp sarmalayıp  sıkıştırdığı telefonu bulmuş, bulmakla da kalmayıp onu yalan söylediği için karakola götürüp sırayla herkese öptürmüştü. Aslında öpüşmeyi seviyordu ama bear işi biraz sakat gelmişti ona. İki gece kaldığı nezarethaneden çıktığında ilk işi iş yerine gitmek olmuş ama kapıdan çevrilmişti. Tazminatı da Iphone'un bedeli olarak kesilip arkadaşları arasında pay edilmişti.

Hatırladı. 

Ağzını kapatarak esnedi. Ailesi belki sevgi dolu değildi ama "saygı dolu" bir aileydi. Babaannesi "Karşındaki su bardağı bile olsa esnerken ağzını kapatmalısın." derdi. Babaannesinin neden öldüğünü hatırlamadı. Bardaktaki son yudumu içti ve şükretti. 

"Bir şişe daha su" dedi barmene. Barmenin şaşkınlığı ve hatta korkusu geçmişti. Belli ki sadece kendine zararlı bir deli olduğunu düşünüyordu Koyun'un. Koyun, bundan memnundu. 

Su geldi.

Çorabım delikti diye düşündü. Ne hikmetse çocukluğundan beri hep küçük parmağının olduğu yeri delerdi. Bir çorabı iki kez giydiği görülmemişti. O ipi uğraşa uğraşa koparalı çok zaman geçmedi, daha sabahtı işte ama öyle yemeği için gittiğinde delik olduğunu görmüş, değiştirmeden önce bir tuvalete gideyim demiş sonra da unutmuştu. İşsizdi ama sabah erken kalkar, kahvaltı eder, tıpkı çalışanlar gibi yaşamak için didinirdi. Sebebini bulduğunda belki kendine uygun bir iş de bulmuş olurdu. 

Hatırladı. Avukat geleli tam iki hafta 6 gün olmuştu, ve 10 saat. Tenzile Teyze'sinden kalan çeyrek altını teslim almıştı. Tenzile Teyze'si en çok Koyun'u severdi, en çok malı ona bırakmıştı. Ertesi gün gidip çeyrek altını bozdurmuş ve kendine yeni bir Bim broşürü almıştı. Bazen alamadıklarına bakmak onu mutlu ederdi. 

Su azalıyordu. Su şişesinde sazan olmuştu. "Doldur be meyhaneci" diye bağırdı. 

"Doldur be meyhaneci" diye bağıran ağlamaklı bir koyunun çok da komik olmayacağını düşünmüştü ya da bunu hiç düşünmemişti. 

Barmen bu sempatik koyunu sevmeye başlamıştı sanki. "Bu su benden" dedi ve içine de iki tane buz attı. Buzlar kalp şeklindeydi. Koyun, barmenin ikramından ve buzun şeklinden çok etkilendiğini fark etti. 

Bir anda bir sessizlik oldu. Barmenin baktığı yöne bakmanın iyi olacağını düşündü. Çam ağacı gelmişti. Çam ağacı usul usul geldi ve "Çevre" diye bağırdı. Koyun şaşkındı "evet kesin deli bu, ilgilenmeye değmez."

Sonra hatırladı. 


etiket: zikmodern