İlköğretim dönemi, hayatımın en parlak dönemiydi sanırım.
Bir daha o kadar şımarabileceğimi sanmıyorum işin aslı.
Ama benim hatam değildi bu durum, hepsini onlar yaptı, etrafımdakiler yani.
Ana sınıfında çok depresif bir çocuktum. Anlatsam inanmazsınız biliyorum ama yine de deneyeceğim. Hiç arkadaşım yoktu, o zamana kadar da zaten hiç arkadaşım olmamıştı. Ben bu çocuklarla ne yapacağım diye düşünüyordum. Oyunlara katılmazdım, öğretmenden nefret ederdim, altına işeyen çocuklardan da nefret ederdim. Okuma yazmayı öğrenmemiştim henüz ama adımı yazabiliyordum o yaştaki çoğu çocuk gibi. Ana sınıfının bir tahtası vardı. Çocuklar oyun oynarken ben de o tahtaya adımı yazar silerdim, silerken de "Pippi öldü" derdim. Benim de bir adım var elbet.
İlkokula geldik.. İlkokul öğretmenimi çok sevmiştim. O diğer salaklar gibi değildi. Arkadaşlarla oyun oynamazdım yine, sürekli öğretmenimin yanında dolaşırdım, o daha yakındı bana sanki. Sonra sınıf başkanı oldum. Ondan sonra da şöhret basamaklarını bir bir tırmandım. Bütün derslerim harikaydı, her sene sınıf başkanıydım. Etkinliklerin hepsinde fikri sorulan öğrenci olmuştum. 23 Nisan şiirlerini bile bana seçtirirlerdi, sen bu işten anlıyorsun diye. Şapşal arkadaşlarım okul kapısında beklerlerdi beni. Çantamı elimden alana bile rastladım yani o derece. Çok şımarıktım, çok.. Öyle böyle değil. Tenefüslerde canım dışarı çıkmak isterse sınıfa seslenirdim "Dışarı çıkmak isteyen var mı benimle.?" Biri gelirdi illa sonra dışarı çıkınca üst sınıflardan başkalarını bulur o yanımdakini satardım. Böyle biriydim ben.
Bir olay oldu, gerçi akıllanmadım o olaydan sonra ama olsun gene de anlatmakta yarar var.
5. sınıfın ilk günüydü. Yazın alınan ayakkabılarımı giymiştim ki kendileri betonda bile kaydırırdı o derece. 5/A idi sınıfım. Tören oldu, kim bilir kimlerle takıldım da sınıfa herkesten sonra çıktım. Şımarığım ya illa belli edeceğim kendimi. Koşarak gireyim dedim, hayat doluyum henüz regl falan da olmamışım oh mis yani.. Neyse koştum koştum "Merhaba beşinci sını..." dedim.. O "f" çıkmadı.. Çünkü yerdeydim. Hem de bacaklarım açık bir şekilde.. Meğer sınıfın tabanı tahta imiş bir de ziftlemişler.. Bembeyaz çorabım simsiyah zift oldu, annem halleder onu da, bütün sınıf dalga geçti benimle o nasıl halledilecekti.? Kalktıktan sonra neler yaptığımı hatırlamıyorum muhtemelen o utancı bilinçaltıma attım.
Bu da böyle bir anımdı işte..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder