Sabah bir rüya gördüm ki görmez olaydım. Diyorum işte şu rüyalarımdan kurtulmam lazım.
Kar, buz her taraf.. Benim doğum günümmüş. Babam doğum günüm için hazırlıklar yapmış, yan yanayız yolda gidiyoruz. Neden bilmem, kocaman bir tırın içindeyiz. Ara sokaklarda ilerlemeye çalışıyoruz. Ana yola çıkacağız ama arabalardan fırsat bulup dönemiyoruz önce, sonra bir şekilde ana yola çıkıyoruz. Birden tır yok oluyor, rüya işte.
Ben uzaktan izliyorum sanki olanları. Babam birden yola düşüyor. Sanki yüksek bir yerden yere çakılır gibi başını yere çok çoook ağır bir şekilde çarpıyor, bir an başının parçalanacağından korkuyorum, o derece şiddetli bir çarpma. Sonra birden altında kızak varmış gibi kayıyor.. Çok hızla uzaklaşıyor benden, koşmaya başlıyorum ardından. Normalde asla yetişilmeyecek bir ara oluşuyor ama rüya işte, yetişiyorum. Babamı kollarımın arasına alıyorum. Gözleri kaymış durumda, bana bakamıyor bile, şuurunu yitiriyor sanki. Babama moral vermek için doğum günü hazırlıklarından bahsediyorum, teşekkür ediyorum hazırlıklar için.
"Beraber kutlayacağız doğum günümü baba, merak etme kurtaracağım seni." diyorum. Sonra 112'yi arıyorum, babamın durumunu anlatmaya çalışıyorum ama adam alakasız sorular soruyor, "Babam beyin kanaması geçiriyor sanırım, nolur gelin hemen" diyorum, yeri tarif ediyorum..
Sonrasını görmek istemediğimden olsa gerek rüya bitiyor.
Bilinçaltı ve rüyalar konusu ilgi alanıma girdiği için her sahnenin hangi olaydan dolayı yaşandığını adım kadar iyi biliyorum ama işte...
Korkuyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder