Ama Arkadaşlar İyidir

 Üniversite yıllarımdı. O zamanlar sürekli takıldığım bir internet sitesi vardı. O sitede çok zaman geçiriyordum ve güzel arkadaşlıklar kuruyordum. 

Bir gün bir arkadaşla telefon numaralarımızı alıp verdik, ertesi gün ders arasında dedikodu etmek için aradım ve her şey böyle başladı. 2007 olabilir yıl. O zamandan beri sürekli hayatımda bu insan. Bir dönem arama işini o kadar abarttık ki herkes onu benim sevgilim sanıyordu. Abartısız, günde 3-4 saat konuşuyorduk. Sevgililer değişti, okullar işler değişti. Dostluğumuz bitmedi, değişmedi. 

Saçma sapan bir nedenle aramıza küçük bir zaman aralığı girse de dostluk bitmiyor işte. Dün ilk kez yüz yüze görüşebildik. Sarıldık kocaman. Bir yere oturup hayatımda olan biten her şeyi anlattım. Kafamdaki karışıklıkları giderdi. Biraz gezdik, Terkos Pasajı'ndan 5 liraya birkaç tişört aldık. Konuştuk konuştuk eğlendik eğlendik. Hayatımızda olan bitenlerin nedenlerini düşünüp tartıştık. "Ne bok yiyeceğim ben şimdi?" derken "Tamam ya aynen devam." diyerek ayrıldım. 

Seni tanıyan, bilen, anlayan biriyle konuşmanın yerini hiçbir şey tutmuyor. Aklımı temizledi resmen.

Bundan sonra arkadaşlarıma daha çok zaman ayıracağım söz, kocaman söz.

Dostla dertleşmeye, konuşmaya her zaman ihtiyacı var insanın, hele de seni tanıyan, bilen biriyle. İyi oldu iyi..

Arkadaşlarıma daha çok zaman ayıracağım, kendime söz, kocaman söz.