22 Temmuz 2011

Kıskanç Pippi


Kardeşim dünyaya merhaba derken ben uyuyormuşum, uyandığımda da kardeşimi annemin kucağında gördüm. Hayırlı olsun, al bununla oyna dediler bana. Gökten mi düştü arkadaşım bu velet, nereden çıktı ne bileyim ben.. (2 yaş var aramızda)

Yıllarca kardeşimi kıskandım ama çocuktum ve suçum yoktu tabii. Şimdi ne güzel, aileler gelecek kardeşe hazırlıyorlar çocuklarını, hediyeler alıyorlar bilmem bir şeyler. Bizimkiler akıl edememiş bunu, akıl edemedikleri gibi "o kaka, biz seni seviyoruz" deyip durdular. Öyle çok söylediler ki bunu, çocuk aklımla bu çocuğun gelip bizi mutsuz ettiğini düşünmüş olmalıyım ki öldürmeye çalışmışlığım var. Arabanın bagajına kapattım bunu, normalde de açamıyorum kapağını. Açamadığımı bile bile kapattım, sorarlarsa "uğraştım ama açamadım", yalan da değil yani. Kız çırpınmaya başlayınca denedim ve açıldı kapak. İşte allahın işi..

Kardeşler sık sık kavga ederler değil mi? Biz de büyüdükçe daha değişik sebeplerden kavga eder olduk. Tokalarımı kullanıyor diye mesela iki bağırayım derim, annem çıkar kardeşime, "Biz sana daha iyilerini alırız sen ablanın tokasına muhtaç değilsin" der. Gıdıklama, çimdikleme şeklinde eğlenceler olur hani, vur kır eğlencelerimizde hemen uyarırlar bunu: "Onun ipiyle kuyuya inilmez bırak sen uyma ona."
Kardeşim de bu yazıyı okur belki sonra ama o da sütten çıkmış ak kaşık değil hani. Benim acı eşiğim yüksektir, vur kır bir şeycik olmaz. Bunu fırsat bilip güm güm tekme açar, vurur. Acısa bile bağırmam ama ben ona vurayım, dokunayım avazı çıktığı kadar bağırır. Haliyle de ben onu dövüyor olurum hep. Büyüdük, bu durum değişmedi.

Kardeşimle aramız iyi aslında. Büyüdükçe kendi ilişkimizi kendimiz düzelttik, kimselerin karışmasına izin vermiyoruz. Üniversiteden sonra poposu kalktı ama olsun ablayım idare ediyorum. 

Kardeşim üniversiteye gittikten, annemler yokluğuna alıştıktan sonra ben ilk kez evin çocuğu olabildim. Sürekli beni görmek istiyorlar, babam bana hiç bağırmıyor, ne desem yapıyor, yemek yerken beni de çağırıyorlar falan gayet güzel zamanlar yaşar oldum ama ne zaman tatil olup kardeşim gelse aniden değişiyorlar. Ben yine itilip kakılmaya başlanıyorum. Yemeğe, çaya çağırmıyorlar, çağırsalar bile tabağımı bardağımı unutuyorlar, en ufak bahaneyle bağırıp çağırıyorlar..

Kardeşim altı haftalığına eve geldi. Daha iki üç gün oldu ama annemler hemeeeen çark. Ne yemekte akıllarına geliyorum ne çayda. Babama aylardır çekirdek sipariş ediyordum, almıyordu. Dün sabah kocaman bir çekirdek paketiyle geldi. Uçtum tabii sevinçten. İki avuç yedim sonra kardeşciğezim uyansın onunla çitlerim diye bıraktım. Uyandı falan neyse, baktım oturmuş çekirdek yiyor. Dalga geçmek için "Hey noluyoruz bakiiim, bensiz mi yiyorsun aldırana kadar canım çıktı zaten" dedim. "Sana almadı ki bunu akıllım, ben dün sipariş ettim o yüzden aldı, annemle sana almıyormuş sivilceniz çıkar diye" dedi. "Peki" dedim çıktım odadan. Sonra büyükbabam olsa hemen alırdı bana diye başladım ağlamaya. Tabi kimse görmedi ama olsun.
Bir de ne zaman sigara sipariş etsem alan adam iki gündür bir naz bir eda bir bir şeyler.. Almamak için bahane arıyor, "Daha 2 gün oldu alalı ne zaman bitirdin?". 

Bu sabah da beni çocuk azarlar gibi azarladı balkon demirine yaslandım diye. Düşermişim, kahvaltı zevklerini mahvedermişim. İki keyifleri varmış, bozarmışım.. 

Bakışları bile değişti babamın. Sevgiyle bakan adam gitti, kızmak için bahane arayan adam geldi. 
Annem de aynı şekilde. Bana yıllardır hakaret etmeyen kadın, bu sabah iki kez salak bir kez de manyak dedi. Şaka da değil hani, öyle bildiğin hakaret olarak.
Geçen gün de, "Ne tatlı çocukmuş benim kardeşim, tam yemelik, ben olsam sürekli mıncıklardım topiş topiş" dedim; annem, "Sen kıskanırsın diye kardeşini sevemedik biz" dedi. İki çocuğu birden sevmek zor geldi herhalde.

Hani kardeşimle eğlenir, konuşuruz diyeceğim, o da bir tuhaf. Her seferinde "Seninle konuşacak çok şey var, gelince uzun uzun konuşalım" diyor, gelince de bütün gün kendi başına oturuyor, kitap okuyor, televizyon izliyor, yemek yapıyor..

Özetle, yine bok gibi bir yaz yaşıyorum.

30 yorum:

G R İ ❥ dedi ki...

pippi, yazip yazmamak arasinda gidip geldim .. icim burkuldu okurken, hani insan ne bileyim gozumun onunde canladi sanki.

pedagojiden yoksun bir milletiz, sevgimizi nasil gosterecegimizi bilmiyor, hele cocuklar arasinda nasil paylasmasini bilmiyoruz.

hani neden, nasil diye elestirmek, sorgulamak ve derine inmekte ise yaramiyor; ancak kisi bilmek istiyor nihayetinde.

anlamiyorlar degil mi o kelimelerin insanin ruhunda nasil darbe olduguna .. cok derin bi ryara, bir ukte olabilecegin eihtimal bile vermiyorlar .

genelleme yanlis belkide, ama yurk aileleri cocuklarini nasil seveceklerini, ilgiyi nasil boleceklerini bilmiyorlar ..

bir suru bos laf, ama sen takilma.. nihayetinde o 6 hafta da gececek .

ay ay ay .. uf :(

Azze dedi ki...

Küçük çocuk olmama rağmen bizde de durumlar böyleydi. Allahtan ayırdım da hem evimi hem şehrimi, şimdi gül gibi geçinip gidiyoruz.

Sabır Pippiciğim, nasıl olsa gelecek o güz dönemi!

BlahBlah dedi ki...

aaa, ne biçi ana baba yahu?!

Adsız dedi ki...

özeti sevdim bende öyleyim yaz da bitti ya :)

pippi haşmet dedi ki...

Lô - Lâ, gerçekten bilmiyorlar. İki yaşındaki bir çocuğa kardeş gelmesi demek onun dünyasını mahvetmek demek.. Bu da yetmiyor daha nasıl mahvederiz acaba diye çırpınıp duruyorlar. Büyüdük, sebepler değişti ama sonuçlar yine aynı..

pippi haşmet dedi ki...

Azze, ben söylediğim zaman hemen saçmalama diyorlar ama bir gerçek var, kardeşimi daha çok seviyorlar. Olabilir benim çocuğum yok bilemem belki biri daha çok sevilebilir ama diğerine belli etmemek lazım bunu. Beceremiyorlar. İki gündür odamdan çıkmadım desem yeri. Sinir günler valla. Kardeşim geliyor diye sevindim ama bu sefer başka şeyler bozuldu.
6 hafta böyle geçecek çok fena..

pippi haşmet dedi ki...

BlahBlah, valla bizimkiler böyle işte.
Halamlar bizim durumları iyi biliyorlar, uyarıyorlar annemleri ama yok anlamıyorlar işte.
O yokken güzel güzel davranıyorlar onu görünce beni aynen bırakıyorlar.

Hiç unutmuyorum, 14-15 yaşımdaydım sanırım. Bursa'ya gitmiştim kuzenin yanına. Bir iki hafta kalıp döndüm babam sürekli sarhoş geliyor, hırpalamasın evdekiler babamı diye. Geldiğim sabah zannettim hemen sarılıp öpecek özledim diyecek. Neeeerde, ben köşede kaldım öylece. Kardeşimle gülüp eğlenmeler onunla oynamalar.. Ezik kaldım.

Şimdi de durum değişmiyor.
Onunla 10 dk eğleniyorsa ayıp olmasın diye gelip saçımı okşuyor benim. Ben de salağım ya hemen inanıyorum ikimizi de eşit seviyor'a.

pippi haşmet dedi ki...

Adsız, off bütün günlerim birbirinin aynı zaten, çok da fark etmiyor aslında.
Bok gibi geçiyor zamanlarım :)

G R İ ❥ dedi ki...

takma, takilma diycem, sende beeep dicen :))

blog var, biz variz ki bana tam kaymis suan tatildeyim sana laf yetistiriyorum, oyle birtatil iste haha ..

bu saatten sonra degismezler, sende uzulme hea .

pippi haşmet dedi ki...

Lô - Lâ, elimden geleni yapıyorum üzülmemek için. Kendimi oyunlara falan verdim, yapacak bir şey yok çünkü. dediğin gibi bu saatten sonra değişmezler.

Bir yandan babaannem, bir yandan annemle babam, bir yandan işsizlik off dertli başım :)

G R İ ❥ dedi ki...

umidini yitirme hea, bak pippi cok guclu bir kiz .. sende bos biri degilsin. yaz bi gecsin, her sey duzelir : )

babaanne de ayri film zaten : )

kurbağacık dedi ki...

offf:(( benim de okurken içim buruldu pippi. Ama belki de annen demiş ya senin yüzünden kardeşini sevemedik diye, akıllarınca o sevemedikleri dönemin acısını çıkarıyorlardır. Takılma diyeceğim ama elbet takılınır, en azından sen çocuklarına bunu yapmayacaksın öyle düşün.

ama en çok içimi acıtan dedem olsaydı bana alırdı cümlen oldu :(( emin ol, o da gittiği yerden seni kayırıyordur, sen bilemesen de...

pg dedi ki...

telafi edeceğiz hepsini :)

pippi haşmet dedi ki...

Lô - Lâ, sorma bizim evin halleri tam :D

pippi haşmet dedi ki...

pia, sevemedik demesi nasıl desem beni sevmeyip onu göstere göstere sevememişler onu demek istiyor. Yoksa gayet de güzel seviyorlardı. Mıncık mıncık. Babam beni anca kucağına alırdı, oyun oynamazdı ama kardeşimle gülüşürdü bissürü..
Annemin zaten seveceği yoktu, öyle bir çocuk sevme duygusu yok annemde. Annemin sevgi anlayışı kayırmaktan ibaret. Onu da çekinmeden yaptı zaten senelerce, hala da devam..

Kardeşimle hiç sorunum yok ama işte annemlere sinir oluyorum! Fotoğraftaki büyük kız gibi bakıyorum şu an :D

pippi haşmet dedi ki...

perpetual gloom, biliyorum da işte, gelecek zaman olunca şimdiye faydası yok. pof da pof

guguk kuşu dedi ki...

neden bunları, burda yazdıklarını, burdaki içtenlğinle onlara anlatmıyorsun

pippi haşmet dedi ki...

guguk kuşu, daha önce onlarla başka meseleleri konuşma çabalarım hep hüsranla sonuçlandığı ve ben onları çok iyi tanıdığım için boşuna kendimi üzmeye gerek yok. Konuşursam daha da sinirleneceğim çünkü.
Bir de kıskanç diyecekler iyice sinir olacağım. Anlatamam çünkü bunun sadece kıskançlık olmadığını. eşit davranmadıklarını anlayabilecek insanlar değil maalesef

İrma dedi ki...

böyle yazıları okuyunca iyiki tek çocuğum diyorum ama bazen de kardeşim olsa diyorum amaan iki ucu boklu değnek

pippi haşmet dedi ki...

İrma, hani çocuklarından bir sürü şikayet edip yaptığım en güzel şey onu doğurmaktı diyenler var ya..
Kardeşim olmasaydı evet daha iyi olabilirdi ama kardeşimle o kadar çok şey paylaştık, o kadar güldük eğlendik ki..
Büyükbabamın vefatında bayılmak üzereyken kolumu tutup bana destek olması, o an kendini düşünmeyip beni düşünmesi bile yeter varlığı için.
Kardeş çok istenecek bir şey değil ama olduktan sonra varlığıyla zenginleşiyor hayat. Biriciğim o benim yerim ben onu :))

Hata ne bende ne onda, annemle babamda. Bari aramızdaki yaş farkını ayarlasalardı. 2 yaş çok az :( Küçükken çok sıkıntısını çektik, şimdilerde güzel oluyor bu iki yaş ama onca zaman kötü oldu, onun için de benim için de.

Onun da mesela en büyük sıkıntısı benim eskilerimi kullanmak oldu. Hala söylenir.
Benim eski ders kitaplarımı kullanırdı. Bana olmayan kıyafetleri kullanırdı.

Missbone dedi ki...

Tek çocuğum...
Bu yazdıklarına rağmen bir kardeşim olmasını deli gibi isterdim...

pippi haşmet dedi ki...

Missbone, kesinlikle kardeş mükemmel bir zenginlik. Sorsalar tek çocuk olmak istemezdim ben de.

Benim derdim anamlarla. Kardeşimle de konuştuk bu konuyu, o da çok şikayetçi ama elimizden bir şey gelmiyor

PAPATYA PRENSES dedi ki...

ben kardeşinin notunu sen ist.a gelince verdim zaten..neyse yazıp da yaranı deşmek istemem.

ben bu sefer kendimden bahsedim diye düşünüyodum ama birisinin okumasından (yani bi kişi) çekindiğim için yazmaktan vazgeçtim.
neyse işte öle.

ben esviyorum seni,gel kardeşim ol diyorum yatağımı bile vercem diyorum gelmiyosun

pippi haşmet dedi ki...

PAPATYA PRENSES, ahah diğ mi diğ mi :)
Ay sonra söylersin gizli gizli konuşuyoruz nasılsa ehehe :D

Kardeşinim ki ben zaten :)

özz* dedi ki...

benim annem de böyle ya. abim geldi mi benim pabuç aynen damda. hatta bizim damda bile değil komşunun damında falan:) o gelince kendimi üvey evlat gibi hissediyorum ya. Eylül sonuna kadar da burda.. Seni çok iyi anladım yani:) Allah sabır versin bize:)

pippi haşmet dedi ki...

özz*, piştiii :) ne olacak bu halimiz bizim of ya offf :)

özz* dedi ki...

"Sussam gönül razı değil; konuşsam tesiri yok." durumundayız. Aahh ahh. Biz çocuklarımıza böyle yapmicaz diyip kendimizi teselli edelim bari n'apalım? :)

pippi haşmet dedi ki...

özz* , ahah her hatalarında bunu diyorum zaten. sırf tecrübelerim ziyan olmasın diye çocuk yapacağım ahaha

özz* dedi ki...

ahahahh:)) ay ilahi pippi:) eh hadi şimdiden analı babalı büyüt :P

pippi haşmet dedi ki...

özz*, eheh sağ ol :*