Şimdi internette dolaşan kartlar algılanabilir ama değil kendim yapmıştım arkadaşlarım için.
O zamanlar sevgi dolu bir insandım, hop hop zıp zıp sevgi pıtırcığıydım ve herkesi kendim gibi zannediyordum.
Hazırlıktaydım o sene. Doğum günümden bir gün önce minik minik yuvarlak kartlar hazırladım kartondan, üzerine de ingilizce olarak işte hep gül, bugün gül, :) , hep mutlu ol, beni hatırla bıdı bıdı bir şeyler yazdım, karikatürler çizdim, esprilerle doldurdum falan fişman.. Bir sürüydü. Herkese dağıttım, öğretmenlere bile. O kadar saf duygularla dağıttım ki ne bileyim...
Kimisi gerçekten mutlu oldu defterinin arasında sakladı.. Kimisi hımm deyip öylesine aldı.. Kimisi süper fikir ben de yapacağım dedi. Gibi gibi gibi.. Akşam oldu okulun öğrenci kapısının tam önünde bir çöp kutusu vardı. Yanından geçerken gözüm takıldı. Anaaa, belki 30 tane kart.. Benim bütün bir gece uğraşıp hazırladığım kartlarım.
Biri özellikle toplamış herkesten ve çıkarken çöpe atmış..
Yıkıldım resmen, bilmiyorum ağlamam mı gerekiyordu üzüntüden ağlamadım ama tövbe ettim bir daha genele sevgi dağıtmayacağım ne halleri varsa görsünler dedim. Ve evet dağıtmadım da.. Pişman değilim. Hak eden var etmeyen var..
Aman çok da lülü..!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder