Aslında uslu bir çocuktum ama bazen damarıma basıldığında hiç olmadığım kadar gıcık olduğuma da rastlanmıştır.
Lisedeydim. Çocuğun biri şimdi nedenini hatırlamıyorum ama ya peltekliğimle ya da boyumla dalga geçiyordu sık sık. Aklımda ondan intikam alma duygusu yoktu aslında ama işte fırsat çıkınca değerlendireyim dedim.
Bir gün okulda malum aramalardan biri yapıldı. İki kadın hoca sınıfa daldı, çantaları, defter aralarını aramaya başladı. Ön sıramda oturan kız nedense pedinden rahatsız oldu.
-Ya Pippi bir çare bul, şunu saklayalım.
-Tamam sen ver ben hallederim..
Nitekim hallettim de..
Sıralar tekliydi. Gıcık olduğum çocuk ön çaprazımda oturuyordu. Ani bir hareketle kimse fark etmeden pedi çocuğun çantasına attım.
Arama başladı.
Hoca çocuğun çantasına aramaya başladı. Çocuk kendinden emin, nasılsa garip bir şey olmayacak diye pek ilgilenmiyor hocayla.
Hoca birden boş bulunup pedi çıkardı.
-Oğlum bu ne?
-Aaa hocam o nerden gelmiş, vallahi benim değil. Kim koydu lan bunu çantama..?
Sınıf kendinden geçti, şaşkınlığı çabuk atıp gülmeye verdi kendini. Çocuk ne yapacağını, kime saldıracağını şaşırdı.
Çantasına pedi kimin koyduğunu uzun süre aradı ama bulamadı. Şahsen ben de çıkıp ben yaptım diyemedim, intikamın acı olacağını düşündüm, yemedi.
Şimdi itiraf ediyorum: O bendim. Ohh canıma değsin.. Boyum kısa ama kafam çalışıyor maşallah.. Şeker şey seni..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder