Uzun zamandır gitsem mi kalsam mı diye düşünüp duruyordum. Bloglar işlevini yitirdi. İşlev gören bloglar bir iki taneyi geçmiyor, onların da neden rağbet gördüğü belli artık.
2007'den beri blog yazmışım. Günde 7-8 yazı yazdığım da oldu, iki ayda bire düşürdüğüm de. Hep neden yazmıyorsun dediniz. Söyleyeyim, hiçbir bok aynı değil çünkü. Ben aynı değilim, sen aynı değilsin. Twitter'da eski sevgili aforizmaları şuradaki samimi üç cümleden daha değerli. Öyle görünüyor artık. Sen ben o hepimiz orada burada şuradayız.
Blogu kalemime zarar verdiği halde arkadaşlık, dostluk için devam ettiriyordum. Manası kalmadı.
Zaten eskidi, eskidik. Cümleler, hikayeler, hayatlar.. Büyüdük falan işte.
Artık canımı yakıyor sadece.
Bu son yazı olsun. Salak salak veda etmeyeyim bir kez daha.
Yeşil ayakkabılı bir kız vardı eskiden, o bendim. Onu kapattık, buralara geldik Pippi olduk Haşmet olduk, hepsi aşktandı. Elimde de çok bir şey kalmadı.
Birkaç adam akıllı yazı yüzünden blog açık kalır muhtemelen. Ben gidiyorum.
2007'den beri yanımda olan, arada bir gelip selam veren herkese teşekkür ederim.
Gittim ben. Yine.
